Villa.jpg

Jaren geleden, toen ik nog voor de klas stond, fietste ik iedere werkdag naar Schalkhaar, naar de school waar ik toen werkte. Naast de Nicolaaskerk, tegenover de slijterij stond het uit de kluiten gegroeide schoolgebouw, precies in het midden van het dorp. Iedereen kende elkaar en als juf bleef ik ook niet ongezien. ‘Hallo juf Sietske!’ hoorde ik meermaals als ik na werktijd nog snel even de supermarkt inschoot om avondeten te kopen.

Met de boodschappen in mijn fietstas fietste ik over de lange laan, langs de grote statige villa’s van minstens honderd jaar oud. Geen villa was hetzelfde. Allemaal waren ze uniek, maar één in het bijzonder trok mijn aandacht iedere keer als ik ‘m passeerde.

Op een dag stopte ik voor die bewuste villa. Ik was op dat moment begonnen met het schrijven van mijn thriller DE FATALE UITWEG. De hoofdpersoon Annemijn had net verkering en woonde in een studentenhuis. Ik zette mijn fiets op de standaard en liep naar de oprijlaan van de villa. Hoe zou het zijn om hier te wonen, vroeg ik mij af. Zo’n mooie plek, een grote tuin vol bomen, een prachtig huis, groot en perfect afgewerkt. Wat zou je ervoor opgeven om daar te kunnen wonen?

Terwijl ik keek naar de voordeur, zag ik in mijn gedachte Annemijn die door haar nieuwe vriend op haar werk werd opgehaald voor een autorit. Zonder te vertellen waar ze heen reden, nam hij haar mee tot ze bij de lange laan van grote villa’s deze oprit opreden. Annemijn had geen idee wie hier wonen en waarom ze hier waren, maar Pieter liet niets los. Ik zag hem in mijn gedachte de sleutel in het slot van de voordeur steken en ze betraden het grote huis dat in mijn fantasie leeg was. Hij nam haar mee naar de ruime woonkamer en bij de open haard vertelde hij Annemijn dat hij het huis als verrassing had gekocht. Hier zouden ze gaan wonen. Ze konden er per direct in.

Annemijn was totaal overdonderd. Ze hadden nog maar net een relatie en dacht nog helemaal niet aan samenwonen. Ze hield van de gezellig met haar huisgenoten in het studentenhuis. Het ging haar veel te snel. Maar de villa was prachtig, dat kon ze alleen maar beamen. Glunderend wachtte Pieter haar reactie af. Hij was gek op haar. Dat voelde ze in alles. Hij droeg haar op handen. Maar hij kon ook overheersend zijn. Waarom had Pieter het niet met haar overlegd? Dan had ze aan het idee kunnen wennen dat ze zouden gaan samenwonen. Nu was het een voldongen feit.

Door het grote raam zag ik de open haard, de glas in lood deuren, het visgratenparket. Het huis was mooi. Wie wilde hier niet wonen? In mijn gedachte zag ik de vertwijfeling bij Annemijn. Ze wist dat ze bevoorrecht was met een vriend die dit blijkbaar kon betalen. Zijn aanbod weigeren zou hun relatie op het spel zetten, dat voelde ze. Pieter zou gekrengd zijn en hij zou gaan twijfelen of zij wel voldoende van hem zou houden. Ze zag haar toekomst voor zich. Onbezorgd en vol luxe. Hier in dit prachtige huis samen met Pieter. Deze kans kreeg ze maar één keer. Ik voelde met Annemijn mee terwijl ik op de oprit stond.

Stiekem nam ik een foto van het huis met mijn telefoon, zodat ik thuis het huis tot in detail kon beschrijven. Boven schoof er een gordijn opzij en ik zag iemand naar mij kijken. Ik zwaaide uit beleefdheid, stapte snel op mijn fiets en trapte in de richting van het kruispunt waar de rust van het bosrijke dorp overging in de dichtbevolkte drukte van de stad. Ik haalde mijn kinderen (toen vier jaar en bijna één jaar) op van de kinderopvang. In mijn eigen kleine rijtjeswoning, net buiten de binnenstad, kookte ik het avondeten en bracht de kinderen na het eten naar bed.

Nadat ik de keuken en de eettafel had opgeruimd, schreef ik het hoofdstuk wat ik uren eerder al in mijn gedachte voorbij had zien komen toen ik op de oprit stond. Ik kroop in Annemijns hoofd en het dilemma waar ze mee werd geconfronteerd, terwijl Pieter op haar reactie wachtte. Ze moest een keuze maken. Gaf ze haar studentenleven op, zodat ze met Pieter kon gaan samenwonen in de villa in Schalkhaar? Wat zou het betekenen voor haar toekomst als ze haar vrijheid opgaf? Welke prijs zou ze uiteindelijk betalen voor haar leven in luxe?

Ik wist dat Annemijns beslissing levensgrote gevolgen zou hebben. Ik schreef immers een thriller. In al mijn boeken vind ik het heerlijk om mijn personages te confronteren met dilemma’s die gaan over zaken van leven of dood. Met keuzes, waarvan je de personages de gevolgen nog niet overzien. Of waarvan ze intuïtief al weten dat ze niet goed voor hen zijn, maar ze toch besluiten om het te doen, omdat ze het zo graag willen.

Inmiddels sta ik al zes jaar niet meer voor de klas. Heel soms fiets ik nog naar Schalkhaar. En nog steeds voel ik een soort van heimwee als ik langs de villa van Annemijn en Pieter rij. Een heimwee naar het verhaal. Naar de personages die ik zo goed had leren kennen en dagelijks in hun huid kroop, totdat het boek klaar was. De (echte) bewoners van dit huis hebben geen idee dat hun villa een belangrijke rol speelt in dit boek en dat maakt het extra leuk.

Zou jij de villa eruit kunnen pikken als je ooit door Schalkhaar rijdt? Ik beschrijf ‘m in het boek. Het is in ieder geval de moeite waard om er eens heen te gaan, over de lange laan te rijden en je ogen uit te kijken naar de prachtige villa’s tussen het groen, want het is een fascinerend dorp, omsloten door het mooie Deventer.

Tot snel!

Lieve groet,
Sietske Scholten

Heb je DE FATALE UITWEG nog niet gelezen? Ontvangt ‘m nu GRATIS bij aankoop van twee andere boeken naar keuze. Dit geldt zowel voor het e-book als voor de paperback. De actie vind je hier. Het losse boek vind je hier.

Wat lezers vinden van DE FATALE UITWEG:

Gebeurt mij niet vaak dat ik in 2 dagen tijd een boek uitlees, maar ‘De fatale uitweg’ is een verhaal dat je niet makkelijk weglegt. Het is vlot geschreven met korte hoofdstukken.’
Paula

‘Heerlijk vlot geschreven.Een echte page-turner. Het boek begint met het ongeluk van Marabel, de dochter van Annemijn en Pieter. Annemijn is toevallig in de buurt van het ongeval en ziet hoe haar dochter meegenomen wordt met de ziekenwagen. Een heerlijk spannend boek! Een aanrader.’
Petra

‘De fatale uitweg van Sietske Scholten grijpt je bij de keel en laat je niet meer los. Het boek heeft mij vanaf de eerste bladzijde tot de laatste gegrepen. En heeft mij echt even op adem moeten laten komen. Een aanrader!’
Bianca

‘Het eerste boek wat ik van Sietske lees, en wat een topper meteen! Zo ontzettend spannend dat ik het boek in 1 adem heb uitgelezen. Pakkende personages, fijne vlotte schrijfstijl en zo echt geschreven.
De spanning was om te snijden, had echt het gevoel helemaal in het verhaal te zitten.
Het grijpt je bij je keel en laat niet meer los.. Alsof ik in Annemijn haar schoenen stond.’
Jessica

Lees de vorige blog hier.


Meer lezen van Sietske Scholten?

Kijk hier voor alle boeken HE BEET en DSVE gratis producten.png