Al een tijdje krijg ik af en toe de vraag of het wel goed met mij gaat en dat het opvalt dat ik mijzelf vrij weinig laat zien via mijn nieuwsbrief, website en social media. Dat klopt. En graag vertel ik je waarom, al vind ik het heel spannend om te delen.
Als je mij al langer volgt en/of mijn roman BEET hebt gelezen, dan weet je misschien dat ik zeven jaar geleden mijn partner Thérèse ben verloren en alleen achterbleef met mijn peuter en baby. Zeven jaar..., ik dacht dat ik het een plek had gegeven. Ik had het zelf niet eens door. Het alleenstaand ouderschap met twee jonge kinderen, een huishouden, een bedrijf runnen, het alleen zijn en ondertussen nog zoveel onverwerkt verdriet dat ik heel diep wegstopte. Ik was nog zo hard aan het vechten. Maar de kinderen zijn nu elf en zeven jaar. Ze worden zelfstandiger en de ruimte en tijd die vrijkwam, vulde ik op met nog harder te gaan werken. Ik was aan het vluchten (voor mijzelf) om maar niet stil te staan bij wat ik eigenlijk diep van binnen voelde. Tot ik een aantal weken geleden werd geconfronteerd met mijzelf en ik de tranen niet meer kon tegenhouden. Het was een ongelooflijk moeilijke beslissing, maar ik heb besloten om dwars door mijn pijn heen te gaan. Ik heb de deksel van de diepe put gehaald en haal alles omhoog. Al mijn pijn. Ik heb besloten om er juist wel aan te denken en er de tijd voor te nemen. De stroom van tranen lijkt oneindig. Ik huil en ik schrijf. Ik schrijf de hele dag en alles gooi ik eruit. Alles mag er zijn. Want ik heb wél pijn. Ik heb wél verdriet. En dat omarm ik nu. Want ik weet dat als ik dat er echt mag laten zijn, dat ik dan ook weer echt plezier kan hebben en gelukkig kan zijn. Maar pffff, wat is het heftig!
Vanaf nu ga ik hier delen wat ik voel. Jullie mogen mij zien. Jullie mogen weten wie ik ben. Niet alleen het succes en de positiviteit. Al vind ik het doodeng om dit stuk van mijzelf te laten zien en ik vooral iedereen steeds wil laten zien dat het goed met mij gaat. Ik ga mijn muurtje laten zakken en ik zal jullie deelgenoot maken van het proces waar ik doorheen ga. Ik leg mijzelf geen druk op, dus ik weet niet of ik dagelijks een blog zal posten op mijn website en via social media, maar in ieder geval op zeer regelmatige basis. (Je vindt de blogs als je op mijn homepage helemaal naar beneden scrollt, evenals onder het kopje 'blogs' bij menu.) En ondertussen schrijf ik een nieuw boek, want dat gaat bijna als vanzelf. De woorden stromen uit mijn vingers. Ik verwerk alles door het van mij af te schrijven. Het wordt het vervolg op mijn roman BEET. Hoe het verder ging na de dood van mijn lief.
Lees hier de volgende blog: #2 Gevangen
Tot snel.
Lieve groet,
Sietske Scholten
© Copyright 2022 Sietske Scholten - Privacy Beleid - Algemene Voorwaarden