21a70145-692c-472c-afa0-d450bdd4453c.png


Dag 10: Vertelperspectief




Julia en Max staan op het dak van Hotel Verzicht. Het is donker. Onder hun schoenen knarsen de steentjes op het dak. Julia kijkt naar de sterren. Ze rilt van de kou. Max kijkt naar haar en bedenkt dat dit het moment is. Uit zijn jaszak pakt hij het doosje en knielt op één knie. Julia kijkt hem verbaasd en geschrokken aan. Ze weet wat dit betekent. Max vraagt haar ten huwelijk en Julia kijkt schichtig weg. Ze durft het niet te zeggen en bouwt moed op. Dan zegt ze nee. Max wordt boos. Ruw stopt hij het doosje terug in zijn zak. Hij schreeuwt naar haar waarom. Julia krimpt in elkaar en ze draait haar hoofd naar de deur van het trappenhuis enkele meters verderop. Ze neemt een sprint en rent naar de deur. Max wordt woest en rent achter haar aan. Ze rent een stuk de trap af. Max roept iets naar haar. Julia staat plots stil. Ze draait zich om. Max haalt haar in en trekt aan haar arm. Hij smeekt haar haar keuze te overdenken. Ze zwicht voor zijn verzoek. Hij wil haar opnieuw vragen maar merkt dat hij het doosje met de ring is verloren. Julia glimlacht bedachtzaam. Ze lopen terug naar het dak. Zoeken samen naar het doosje. Max staat dichtbij de rand. Dit is haar kans, denkt Julia. Ze geeft hem een harde trap en hij valt over de rand naar beneden.