Perspectief

.

In het personale perspectief schrijf je vanuit het personage, maar gebruik je de derde persoon enkelvoud, zoals hier in dit korte fragment uit mijn literaire thriller HALF EEN:

Adrenaline schiet Danielles bloedbaan in. Uit alle macht probeert ze tevergeefs haar hoofd te draaien om de arm die vanaf de achterbank komt los te trekken. Ze schreeuwt. Ze gilt. Maar het geluid wordt verstomd door hetgeen wat haar mond bedekt. Met haar nagels krast ze over de hand als ze haar spieren voelt verslappen. Haar oogleden zakken dicht en de geluiden sterven weg, terwijl ze al vechtend haar bewustzijn verliest.

Doordat de personele verteller zich zo uitstekend leent voor het thrillergenre, kies ik in mijn voorbeeldplot van het huwelijksaanzoek op het dak van het hotel, ook voor de personele verteller. Zo kan ik Julia neerzetten als angstig en onderdanig. De lezer ziet haar als slachtoffer en leeft met haar mee. Max zet ik neer als dominant en agressief. Daarmee lijkt de strijd al gestreden. Julia kan dit nooit winnen van Max. Aangezien het zich afspeelt op het dak, zal de lezer bang zijn dat Julia het met de dood moet bekopen.

In werkelijkheid heb ik bedacht dat Julia een plan heeft. Zij heeft zelf voorgesteld naar het dak te gaan om niet met Max te hoeven trouwen en definitief van hem af te kunnen komen. Door gebruik te maken van het hij/zij-perspectief met de personele verteller, kan ik die informatie achterhouden tot en met de climax van het verhaal. Als ik zou kiezen voor de ik-verteller, zouden we precies weten wat Julia denkt en van plan is. Dan is het verrassings-element in het verhaal weg. De keuze voor het perspectief is dus afhankelijk van hoe je je verhaal wilt vertellen.

.