.
In een thriller of roman is het belangrijk dat je personages zich ontwikkelen. De hoofdpersoon is aan het begin van het boek een ander mens dan aan het eind van het boek, want alles wat hij/ zij heeft meegemaakt, heeft niet alleen uiterlijke gevolgen gehad, maar ook interne gevolgen. De hoofdpersoon is anders gaan denken over dingen of mensen, of anders gaan handelen. Misschien was het personage aan het begin van het boek een bullebak en komt deze in de loop van het boek tot inkeer en gooit zijn of haar hele leven om, om een goed mens te worden. Of misschien precies andersom. De personages hoeven natuurlijk niet per se ten goede te veranderen. De hoofdpersoon kan een lief en hartelijk personage zijn in het begin, maar door dingen die hem/ haar overkomen, zich verharden in de loop van het verhaal en aan het eind iemand geworden zijn die in niets meer lijkt op dat lieve personage uit de eerste hoofdstukken. Die ontwikkeling geeft het verhaal diepgang.
Maar dat is niet het enige wat een personage nodig heeft. Ik wil dat het personage gaat leven in het hoofd van de lezer. Ik wil dat de lezer met de personages kunnen meevoelen, bang zijn als er gevaar dreigt, boos als hen iets overkomt, verdrietig als ze iets verliezen. Daarvoor zijn er personages nodig van vlees en bloed. Maar hoe doe je dat? Hoe kom je zo dichtbij dat je je als lezer gaat identificeren met een personage? Ik doe dat door zelf in de huid te kruipen van het personage en mij voor te stellen dat ik het personage ben. Maar daarvoor moet ik wel precies weten wie het personage is.
.