Het onweer brult zijn weg door de onheilspellende lucht. Het koetshuis licht op door de felle schichten die zich vertakken om een punt te zoeken waar ze contact kunnen maken met de aarde om zich te ontladen. Kims hoofd is gevuld met zorgen en achteloos bladert ze aan de eettafel in het bovenste notitieboekje van de stapel op tafel tot ze haar naam ziet staan op één van de volgeschreven pagina’s. Ze trekt het boekje naar zich toe om beter te kunnen lezen wat er beschreven staat, maar de donkere wolken en de regenval laten te weinig licht door om het goed te kunnen zien. Kim staat op en drukt tegen het lichtknopje. De lamp boven de tafel springt aan. Beheerst laat ze zich opnieuw zakken op de stoel en bladert door het boekje waar ze haar naam continu tegenkomt. Ze gaat terug naar de eerste pagina van het boekje. Kim Flores staat er bovenaan geschreven. Haar geboortedatum staat eronder met haar adres en telefoonnummer. Wat is dit?
Haar ogen schieten over de handgeschreven regels. Niet alle woorden zijn duidelijk geschreven en bij sommige woorden duurt het langer voor ze de letters heeft ontraadseld. De eerste pagina’s zijn gevuld met persoonlijke informatie en omschrijvingen over haar uiterlijk. De pagina’s die daarop volgen hebben allemaal een datum alsof het dagboeknotities zijn. Tijden waarop ze haar huis verlaat, aantekeningen wanneer ze weer thuiskomt. Wat voor kleding ze aan heeft, hoe ze haar haar draagt. Er wordt beschreven wat ze kijkt op tv, wat ze eet, welk boek ze leest, hoe laat de gordijnen worden gesloten en de lichten uitgaan. Wat is dit? Ze vindt een schema van haar weekritme. Wanneer ze naar haar werk gaat, welke locatie, wanneer ze bibliotheek bezoekt, wanneer ze naar haar boetseerles gaat, hoe laat ze weer thuiskomt. Hoe vaak ze contact heeft met anderen. Bij enkele staat de naam erbij geschreven alsof later is uitgezocht wie de persoon was met wie ze afsprak. Er volgen volgeschreven pagina’s met een uitgebreide profielschets van haar. Haar digitale sporen, haar fascinaties, haar zoekgeschiedenis. Langzaam laat ze het boekje zakken en ze staart voor zich uit. Hij heeft haar wekenlang begluurd en achtervolgd. De data staan erbij. Dit was voor ze hem die eerste keer tegenkwam in de bibliotheek. Hij kende haar al door en door toen hij haar aansprak. Hij wist waar hij haar kon vinden. Hij wist dat ze net ‘Broers in karmijn’ toen hij het haar aanraadde. Het was geen toeval. Hij wist precies wie ze was en hoe ze erop zou reageren. Van haar kruin tot het puntje van haar tenen verspreidt zich een ijzige kou. Het was geen liefde op het eerste gezicht. Het was een vooropgezet zeer gedetailleerd plan en ze is er met open ogen ingetuind. Maar waarom? Was hij zo desperaat op zoek naar een partner dat hij haar van tevoren uitkoos? Ze kan het bijna niet geloven dat het één grote leugen was.

Kim opent het volgende notitieboekje en bladert erdoorheen. De opzet is hetzelfde. Opsommingen van dagritmes, profielen, persoonlijke informatie, maar ditmaal is het van Yildiz Kiliç uit Utrecht. Het volgende boekje is van Josje Geurink uit Hardewijk. Daarna volgt het boekje van Annemarie Quickel uit Nijmegen en van Diana Yegorova uit Amsterdam. Het onderste boekje is een ringbandagenda, waarin alle namen terugkomen, waaronder haar eigen naam op de momenten dat Jonathan bij haar was. Afspraken met de andere vrouwen vindt ze terug op dagen dat hij niet bij haar was. Dagen waarvan ze zeker weet dat hij vloog, omdat ze zijn vliegschema dat op haar koelkast hing in haar hoofd had geprent. Ze leefde om zijn agenda heen. Ze wist wanneer hij terugkwam en wanneer hij vertrok. Ze wist of hij in Kenia, Aruba, Peru, Thailand, Oman, Japan of Zweden was. Op het internet volgde ze zijn vlucht. Of hij was geland. Hoe kan hij dan met deze vrouwen hebben afgesproken? Waren het stewardessen met wie hij stiekem vreemdging, terwijl Kim in Deventer op hem wachtte? Ze herinnert zich zijn terughoudendheid. Hij was zo onzeker in die eerste periode. Het klopt gewoon niet. Het was geen vrouwenverslinder. Hoe vaak had hij haar niet voorzichtig van zich afgeduwd? Hij vond het zo spannend om haar aan te raken. Het is niet mogelijk dat hij er tig vriendinnen op na hield en dagelijks, of zelfs meerdere keren per dag, het bed deelde met andere vrouwen. Ze kan het zich gewoon niet voorstellen. Maar wat betekende dit dan wel? Waarom had hij deze vrouwen, waaronder zijzelf, zo uitgebreid bestudeerd?

Ze klapt de agenda dicht en legt hem terug op de stapel. De portemonnee tilt ze. Ze klapt hem open. Zijn rijbewijs steekt een stukje uit. De helft van zijn gezicht is zichtbaar. Ze schuift het roze pasje omhoog en ze slaat haar hand voor haar mond als ze de naam ziet naast zijn foto.

Wat denk je dat er aan de hand is? Deel je overdenkingen op Facebook!

Als in KRAAMKOORTS de vliezen van de hoogzwangere Kim voortijdig breken en haar vriend Jonathan door zijn werk als piloot niet continu voor haar kan zorgen, neemt Kim haar intrek in een kleinschalig kraamhotel midden op de Veluwe waar rust het hoogste goed is. Het ontbreekt haar aan niets in het idyllische bijgebouwtje naast het luxe landhuis van verloskundige Sophia en haar man Quinten. 
Maar zodra Jonathan is vertrokken voor een vlucht naar de andere kant van de wereld, laat Sophia haar ware gezicht zien. Kims telefoon wordt haar ontnomen en ze verliest het contact met de buitenwereld. Haar argwaan groeit. Heeft Sophia wel het beste met haar voor?
Hoogzwanger, met gebroken vliezen, heeft Kim geen enkele mogelijkheid om te vluchten zonder haar baby in gevaar te brengen. 
Hoe houdt ze zichzelf en haar kind in veiligheid, terwijl ze zo kwetsbaar, hulpbehoevend en afgesloten is van de wereld?