In Jonathans ogen probeert Kim de reden te zoeken van zijn abrupte afstandelijkheid. Waarom is hij opeens terughoudend? Was het een overheersende moeder, een traumatische eerste liefde, een narcistische ex? Waar is hij bang voor? Ze komt omhoog uit haar stoel.
‘Ik zou het jammer vinden als je gaat,’ zegt ze timide.
Hij verbreekt het oogcontact.
‘Het is echt beter,’ fluistert hij en er valt een stilte. Lichtjes fronst hij zijn wenkbrauwen. Hij laat zijn schouders zakken, zucht en kijkt haar weer aan. Zijn blik is veranderd, merkt ze op.
‘Weet je wat het is, Kim. Ik ben zo bang dat ik je pijn zal doe. Ik vind je echt een hele leuke vrouw.’
Ze kan de glimlach rond haar mond niet onderdrukken. Uit zijn mond horen dat hij haar leuk vindt, geeft haar het gevoel alsof ze zweeft.
‘Ik wil je alleen maar beschermen,’ voegt hij eraan toe.
‘Blijf toch.’ Hoe kan ze hem ervan overtuigen dat hij niet onzeker hoeft te zijn bij haar? Dat ze verlangt naar zijn aanraking. Dat zij dit ook wil.
‘Het is echt beter als ik ga,’ zegt hij. In zijn stem klinkt doortastendheid. Hij meent het.
‘Mag ik dan in ieder geval je nummer?’
‘Okè,’ besluit hij.
‘Wat is je nummer?’ Ze pakt haar telefoon.
‘Nul zes vier zeven…,’ dreunt hij op. ‘Oh, wacht, ik heb net een nieuw nummer.’ Hij haalt zijn telefoon uit zijn broekzak, veegt over het scherm en leest zijn telefoonnummer op. Kim slaat het op onder de naam Jonathan, opent whatsapp en zoekt hem op in de lijst contacten. Vluchtig kijkt ze naar hem. Het gaat haar toch niet gebeuren dat ze weer een hele week spijt heeft, omdat ze de moed niet kan opbrengen. Ze gaat niet opnieuw dezelfde fout maken, zoals vorige week in de bibliotheek. Haar vingers vliegen over het toetsenbord op haar smartphone en voor ze zich kan bedenken verstuurt ze de tekst. Jonathans telefoon geeft een ping. Gespannen om zijn reactie kijkt ze toe, terwijl hij haar bericht leest:
‘Ik vind jou ook echt heel leuk.’
Hij haalt zijn ogen van zijn scherm en kijkt naar haar.
‘Het is niet tegen te houden, hè?’ fluistert hij gelaten. Kim schudt haar hoofd. Ze legt haar hand op zijn onderarm. Ze raakt hem aan, beseft ze opgetogen. Een uur geleden pakte hij haar hand bij het Kunstencentrum om zich voor te stellen. Dat was fijn, maar bij deze nieuwe aanraking golft de honger naar hem door haar hele lijf. Ze aait met haar duim over de zachte rossige haartjes op zijn huid. Nog nooit heeft ze zo sterk verlangd naar een ander en zo te zien, voelt hij hetzelfde. Hij trekt zijn arm niet terug. Hij laat haar toe. Langzaam buigt ze naar voren, terwijl ze hem blijft observeren. Dichter en dichter brengt ze haar mond naar de zijne. Verheugd ziet ze dat hij zijn ogen sluit om haar kus te ontvangen. Haar lippen raken die van hem. Nu pas snapt ze de metafoor die wordt gebruikt als mensen spreken over een explosie van gevoel. Het is alsof er vuurwerk wordt afgestoken om hen heen bij de tedere bewegingen van zijn lippen. Ze voelt zijn hand over haar onderrug schuiven en een lichte druk geven om haar nog dichter naar zich toe te leiden. Haar buik raakt zijn buik. Hij klemt haar bovenlip tussen zijn lippen vast. De stoppeltjes van zijn kin schuren over haar huid. Ze ruikt de houtgeur van zijn aftershave. Zijn ademhaling laten de minuscule haartjes op haar bovenlip zachtjes dansen bij iedere uitademing. Heel voorzichtig voelt ze hoe het puntje van zijn tong haar lip aanraakt. Zo vaak als ze tegen de spiegel heeft aangestaan en haar tong langs haar eigen koude reflectie gehaald heeft om te ervaren hoe het zou zijn om met iemand te zoenen. Nu brengt ze heel voorzichtig haar tong naar voren tot ze die van hem raakt. Warm en zacht. Ze ontspant haar schouders als zijn tong langs de hare glijdt. Ze smelt in zijn armen. Hoe ze de afgelopen week ook over dit moment heeft gefantaseerd, de werkelijkheid overtreft al haar verwachtingen.
Als in KRAAMKOORTS de vliezen van de hoogzwangere Kim voortijdig breken en haar vriend Jonathan door zijn werk als piloot niet continu voor haar kan zorgen, neemt Kim haar intrek in een kleinschalig kraamhotel midden op de Veluwe waar rust het hoogste goed is. Het ontbreekt haar aan niets in het idyllische bijgebouwtje naast het luxe landhuis van verloskundige Sophia en haar man Quinten.
Maar zodra Jonathan is vertrokken voor een vlucht naar de andere kant van de wereld, laat Sophia haar ware gezicht zien. Kims telefoon wordt haar ontnomen en ze verliest het contact met de buitenwereld. Haar argwaan groeit. Heeft Sophia wel het beste met haar voor?
Hoogzwanger, met gebroken vliezen, heeft Kim geen enkele mogelijkheid om te vluchten zonder haar baby in gevaar te brengen.
Hoe houdt ze zichzelf en haar kind in veiligheid, terwijl ze zo kwetsbaar, hulpbehoevend en afgesloten is van de wereld?
Sietske Scholten haar boeken eerst blogt? Lezers kunnen als het ware over haar schouder meelezen, terwijl ze het boek schrijft. Iedere werkdag ontvangen de lezers een nieuwe hoofdstuk en zitten vervolgens 24 uur in spanning te wachten op hoe het verder zal gaan. In een besloten Facebookgroep hebben de lezers contact met elkaar en wordt er druk overlegd over de personages, de ontwikkelingen in het verhaal en ze sparren over hoe het zal gaan aflopen. Sietske hoeft dus niet maandenlang solistisch te werken aan haar boek. Tijdens het schrijven kan ze haar verhaal al uittesten op publiek en snel bijsturen als het nodig is. Druk op de knop en lees meer over hoe dit blogroman-concept is ontstaat: