Het geluid van schuivend glas, een deur die beneden dichtvalt, stopt de overgave en brengt wat alertheid terug in de dofheid die Kim voelt. Haar hoofd optillen kan ze niet. Bewegingloos volgt ze moeizaam het geluid van de voetstappen door knerpend glas. De voetstappen verplaatsen zich, lopen rond, gaan de trap op. Tree voor tree klinken ze dichterbij. Kim voelt het bonzen van haar hart. Een prikkel die in haar lijf rondgaat en als een aanmaaklont haar angst verder aanwakkert. De voetstappen lopen over de overloop en vertragen in tempo.
‘Kim?’ klinkt Jonathans stem vanuit de deuropening. ‘Ik ben zo snel mogelijk hierheen gereden.’ Hij rent naar het bed en ze voelt zijn hand neerkomen op haar schouder. ‘Oh nee, Kim. Je bloedt weer!’
Kim draait haar hoofd naar hem toe. Ondanks haar troebele blik ziet ze zijn van schrik verdrongen gezicht. In zijn ogen ziet ze zijn oprechte ongerustheid.
‘Je bent gloeiend heet. Je hebt zo snel mogelijk hulp nodig.’ Hij pakt haar arm op en werpt hem over zijn schouder. De vragen verdringen elkaar in haar gedachten, maar ze heeft amper de kracht om te praten.
‘De… foto…’ Ze hoort de zwakte in haar stem. Ze kantelt haar hoofd om een knik te maken naar de uitvergroting boven het bed. Jonathans ogen volgen haar aanwijzing.
‘Kim, kom mee.’
‘Wie is Quinten?’ vraagt ze.
Jonathan fronst zijn wenkbrauwen.
‘Mijn tweelingbroer.’ Verward door zijn antwoord en met een onscherpe focus probeert ze de gesprekken na te gaan die ze met hem had over zijn familie, maar ook wat hij vertelde over het kraamhotel. Ze kan zich niet herinneren dat hij het ooit over een tweelingbroer had, zeker niet op de weg hierheen. Dat zou ze onthouden hebben.
‘Kom, Kim. Snel!’
Hij trekt haar een stuk omhoog en Kim strekt haar benen.
‘Je buik,’ roept hij uit. ‘Je bent bevallen.’
‘Sophia…’ zegt Kim. Ze zou hem alles willen vertellen, maar bij elk woord voelt alsof ze over de Himalaya moet klimmen om het uit te kunnen spreken.
‘De baby. Wat hebben ze gedaan?’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Je moet hier nu weg.’ Hij schuift zijn arm onder haar knieën door en zijn andere arm onder haar rug. Met een ingehouden kreet tilt hij haar met al zijn kracht van het bed. Haar hoofd valt tegen zijn schouder en ze ruikt zijn vertrouwde geur. Zijn zorgzaamheid geeft haar het vertrouwen waar ze enkele uren geleden al zo naar verlangde. Eindelijk is hij terug. Jonathan zal hulp regelen en Fosse zoeken. De kracht die bij haar ontbreekt, heeft hij wel. Ze voelt hoe ze ontspant in zijn armen tot ze voelt hoe het geluid van schuivend glas beneden Jonathan voor enkele seconden laat verstarren.
‘Shit,’ fluistert hij geschrokken. Zijn reactie alarmeert haar. Wat is zijn verhouding met Sophia en Quinten? Kim heeft hem nog niets kunnen vertellen over Sophia’s gedrag naar haar toe. Waarom schrikt hij zo? Als hij bij voorbaat al niet op goede voet met hen stond, waarom bracht hij haar dan naar hier, vraagt Kim zich af. Druk zoekend kijkt Jonathan om zich heen. ‘Wees stil, lieverd. Alsjeblieft. Ik zorg dat je hier wegkomt.’ Zo geruisloos mogelijk verplaatst hij zich met Kim in zijn armen naar een andere deur in de kamer.
‘Niet zonder Fosse,’ kreunt Kim.
‘Daar zal ik voor zorgen.’ Hij opent de deur, stapt naar binnen in de donkere muffe ruimte. Zachtjes voelt ze hoe hij haar neerlegt op de grond. ‘Houd je zo stil mogelijk voor Sophia en Quinten. Ik zorg dat alles goedkomt, Kim.’ Hij loopt terug, sluit de deur en draait de sleutel om in het slot.

Achtergelaten in het donker hoort ze zijn voetstappen verplaatsen naar de overloop. Hij sluit de deur van de slaapkamer en in de verte hoort ze hem richting de trap lopen, waarna het geluid steeds zachter wordt en verdwijnt. In exact dezelfde houding als zonet op het bed ligt ze op de harde vloer in het donker, maar ditmaal weet ze dat Jonathan er alles aan zal doen om haar te helpen.

Wat denk je dat er aan de hand is? Deel je overdenkingen op Facebook!

Als in KRAAMKOORTS de vliezen van de hoogzwangere Kim voortijdig breken en haar vriend Jonathan door zijn werk als piloot niet continu voor haar kan zorgen, neemt Kim haar intrek in een kleinschalig kraamhotel midden op de Veluwe waar rust het hoogste goed is. Het ontbreekt haar aan niets in het idyllische bijgebouwtje naast het luxe landhuis van verloskundige Sophia en haar man Quinten. 
Maar zodra Jonathan is vertrokken voor een vlucht naar de andere kant van de wereld, laat Sophia haar ware gezicht zien. Kims telefoon wordt haar ontnomen en ze verliest het contact met de buitenwereld. Haar argwaan groeit. Heeft Sophia wel het beste met haar voor?
Hoogzwanger, met gebroken vliezen, heeft Kim geen enkele mogelijkheid om te vluchten zonder haar baby in gevaar te brengen. 
Hoe houdt ze zichzelf en haar kind in veiligheid, terwijl ze zo kwetsbaar, hulpbehoevend en afgesloten is van de wereld?