Ondanks de nieuwigheid van hun sporadische samenzijn sinds hun ontmoeting drie weken geleden, voelt het vanzelfsprekend dat Jonathan er is. Hij haalt de theedoek van het haakje en neemt het glas van Kim over dat ze zojuist uit het water van de afwasteil heeft gehaald. Kort raakt haar hand de zijne. Ze kijkt hoe hij de theedoek in het glas propt om het van binnen te drogen, terwijl ze ondertussen een bord in het hete sop laat zakken. Buiten hebben donkere onweerswolken het laatste zonlicht van de dag verdreven en achter de gesloten gordijnen tikken dikke zomerse regendruppels tegen het raam. Kim wendt haar blik naar de afwasteil en met de borstel boent ze de restjes van het avondeten van het bord af. Wat zou ze graag willen dat hij achter haar gaat staan en haar armen om haar heen slaat. Dat hij langzaam de knoopjes van haar blouse losmaakt en haar huid aanraakt. Haar lijf heeft nooit eerder het stuur zo overgenomen van haar verstand. Jonathan maakt iets in haar los, een passie die ze niet kende. In zijn ogen ziet ze dezelfde passie. Maar er is iets dat hem tegenhoudt. Bij iedere ontmoeting de afgelopen weken probeert hij lichamelijk contact te mijden. Tot het moment dat zij het heft in handen neemt en hem dan eindelijk kust. Dan voelt ze zijn overgave. Wat is het toch? Misschien heeft Marin gelijk en is Jonathan ook nog maagd. Onervarenheid en spanning zou zijn terughoudendheid verklaren. Ook zij was niet eerder intiem geweest met een ander en ze vindt het net zo goed spannend. Al maakt het idee dat het voor hen allebei de eerste keer zou zijn de beleving alleen maar mooier, denkt Kim. Ze overhandigt hem het natte bord en vangt opnieuw zijn blik. Wat zou hij toch willen? Misschien moet ze zelf niet te afwachtend zijn en hem over de drempel heen helpen tot de lust het overneemt van de spanning. Vol van zenuwen in haar onderbuik verzet ze haar voet en draait een kwartslag, zodat ze voor hem komt te staan. Met haar handen bedekt onder het sop steekt ze haar wijsvingers door de lusjes van zijn spijkerbroek en trekt Jonathan naar zich toe. Haar onderlichaam botst tegen de zijne aan. Een warme tinteling schiet door haar lijf. Wat verlangt ze naar hem. Ze tuit haar lippen, kust hem en hun tongen vinden elkaar onmiddellijk. Haar hand glijdt over zijn shirt naar zijn buik tot ze aankomt bij de rand van zijn broek. Ze houdt haar adem in en duwt haar vingers achter de stugge stof. Direct trekt Jonathan zich terug uit de kus.
‘Kim,’ zegt hij en hij legt zijn hand op de hare om haar neerwaartse beweging te stoppen. ‘Dit moeten we niet doen.’ Hij zet een stap naar achteren. Teleurgesteld door de afwijzing laat ze haar mondhoeken zakken, waarop hij haar bovenarmen vastpakt. ‘Het is niet wat je denkt,’ zegt hij snel. ‘Ik wil het ook heel graag.’
‘Wat staat ons dan in de weg? Het voelt goed.’ Hij legt zijn hand tegen haar onderkaak.
‘Ik wil je geen pijn doen,’ fluistert hij en streelt met zijn duim over haar wang. Ze had erover gelezen. Een ontmaagding kon met wat pijn en bloed gepaard gaan, maar dat was geen reden om het niet te doen.
‘Voor pijn ben ik niet bang. Ik wil dit. Samen met jou.’
‘Oh Kim, ik wil niets liever dan je uitkleden, je strelen, je lijf kussen. Je bent prachtig, mooi, lief, grappig, intelligent en sexy. Waarom ben je toch zo leuk?’
Onderzoekend kijkt ze hem aan. Ze begrijpt er niets van. Is het dan misschien vanwege principes? Vanuit respect voor haar, of vanuit geloof, of een strenge opvoeding? Een medisch probleem wellicht? Of schaamte voor iets? Wat het ook is, ze heeft er begrip voor en er is natuurlijk geen haast. Als dit het begin is van iets moois, hebben ze alle tijd, maar ze zou dan wel graag willen weten wat er aan de hand is.
‘Gaat het je te snel?’ vraagt ze.
‘Dat is het niet. Het is…. Ik weet het niet… Ben je aan de pil?’
‘Nee,’ zegt ze ietwat beschaamd door de directe vraag.
‘Heb je een spiraal?’
‘Ook niet.’
‘Een staafje?’ Kim schudt opnieuw haar hoofd.
‘Ikke….’ zegt ze en ze richt haar blik naar de grond. ‘Het was nooit aan de orde, snap je. Zonder mogelijkheid tot conceptie had ik ook geen anticonceptie nodig. Ik heb dit niet eerder gedaan.’ Voorzichtig kijkt ze hem weer aan. Jonathan knikt begrijpelijk, maar stapt vervolgens bij haar weg.
‘Ik moet gaan, Kim,’ zegt hij resoluut, draait zich om en loopt in de richting van de hal.

Heb je je nog niet aangesloten bij de Facebookgroep? Kom erbij en geef je reactie op het hoofdstuk!

Als in KRAAMKOORTS de vliezen van de hoogzwangere Kim voortijdig breken en haar vriend Jonathan door zijn werk als piloot niet continu voor haar kan zorgen, neemt Kim haar intrek in een kleinschalig kraamhotel midden op de Veluwe waar rust het hoogste goed is. Het ontbreekt haar aan niets in het idyllische bijgebouwtje naast het luxe landhuis van verloskundige Sophia en haar man Quinten. 
Maar zodra Jonathan is vertrokken voor een vlucht naar de andere kant van de wereld, laat Sophia haar ware gezicht zien. Kims telefoon wordt haar ontnomen en ze verliest het contact met de buitenwereld. Haar argwaan groeit. Heeft Sophia wel het beste met haar voor?
Hoogzwanger, met gebroken vliezen, heeft Kim geen enkele mogelijkheid om te vluchten zonder haar baby in gevaar te brengen. 
Hoe houdt ze zichzelf en haar kind in veiligheid, terwijl ze zo kwetsbaar, hulpbehoevend en afgesloten is van de wereld?