Alle woningen lijken op elkaar, denkt Birgit balend, als ze langs de voortuinen van de smalle straat in Amstelveen loopt waar Jon woont. Ze rits haar jas dicht en slaat haar sjaal drie keer om haar hals. Haar auto heeft ze aan het begin van de straat geparkeerd. Ze herinnert zich de riante woningen, opgetrokken uit rode bakstenen, die aan weerszijden van de straat als blokken in een rij staan opgesteld. In welke woont Jon? Naast hem in de auto had ze nauwelijks aandacht voor de omgeving gehad toen hij haar vier weken geleden, in een weekend dat Nathalie met de kinderen weg was, in het holst van de nacht had meegenomen naar zijn huis. Jon had Birgit gevraagd te bukken, zodra ze de straat inreden. Hij had de garagedeur met de afstandsbediening geopend om direct naar binnen te kunnen rijden. Eenmaal in het huis had hij de jaloezieën gesloten, zodat niemand hem met Birgit zou zien. Het had haar niet uitgemaakt. Na al die keren dat ze bij haar thuis hadden afgesproken, was ze blij geweest om eindelijk te kunnen zien hoe hij woonde. Het maakten hun affaire minder vluchtig. Hoewel ze er beiden met geen woord over repten, voelde Birgit dat het weekend een stilzwijgende verbinding met zich voortbracht. Ze werd meer dan alleen een passerende minnares. Hij liet haar toe in zijn leven.
Voortuin na voortuin loopt ze af tot ze bij het vijfde huis op het naambordje naast de voordeur in een vrolijk lettertype ‘Jon, Nathalie, Mason en Kick Bastiaans’ ziet staan. Een kinderformaat mountainbike staat tegen de voorgevel en door de kieren van de jaloezieën schijnt gedimd licht. Birgit legt haar vinger op de bel en drukt. Achter het melkglas in de voordeur klinkt een melodietje en een golf van zenuwen overspoelt haar, alsof ze op het punt staat een strafbaar feit te gaan plegen. Jon zal niet blij zijn met haar bezoek. Het licht in de hal springt aan en een schaduw valt over het melkglas vlak voor de deur wordt opengedaan. Jons gezicht betrekt meteen als hij haar ziet staan.
‘Wat doe jij hier?’ fluistert hij vinnig en verkleint de opening van de deur, zodat nog net zijn hoofd er tussen past.
‘Ik heb je tig keer gebeld,’ antwoordt ze met gedempte stem.
‘Ben je gek geworden?’ Schuchter haalt hij zijn hoofd terug en kijkt over zijn schouder in de richting van de woonkamer. Hij ziet er meer gespannen uit dan vanmiddag, valt Birgit op.
‘Heb je gezien wat ze allemaal over Nova zeggen op social media en tv?’ zegt ze.
‘Ga weg.’
‘Heb je het gezien?’ herhaalt ze.
‘Ja, ik heb het gezien.’
‘Ze zeggen verschrikkelijke dingen over haar. Waarom wilde je de stream starten?’
‘Ga weg, Birgit.’
‘Nee. Ik laat mij niet wegsturen,’ zegt ze stellig en ze verbaasd zichzelf.
‘Ik beloof je dat ik je later bel.’
Voor Jon de deur wil sluiten, zet Birgit haar had tegen het melkglas en geeft tegendruk om te voorkomen dat hij de deur dichtdrukt.
‘Je moet hebben geweten dat Nova’s kijkcijfers flink waren gedaald. Dat moet wel. Jij weet wat ze verdient voor het reclamemaken. Had ze echt geldproblemen?’
‘Dat weet ik toch niet,’ zegt hij geërgerd.
‘Maar het is belangrijk.’ Birgit zet meer druk op haar hand die de deur wegduwt. Ze kijkt naar beneden en snel plaatst ze haar voet tussen de drempel en de deur.
‘Ik wil dat je weggaat,’ fluistert hij nadrukkelijk.
‘En ik wil antwoorden.’
‘Ik heb er niets mee te maken.’ Opnieuw kijkt hij over zijn schouder.
‘Wat is er aan de hand, Jon? Is ze hier? Is Nova hier?’
‘Natuurlijk niet.’
‘Laat mij binnen.’ Met al haar kracht werpt ze haar lichaam tegen de deur.
‘Rot op.’
‘Open die deur.’
‘Wie is dat?’ hoort Birgit een vrouwenstem zeggen vanuit de hal.
De tegendruk vermindert direct. Birgit valt naar voren en ze kan zichzelf nog net opvangen voor ze Jon raakt die de deur heeft losgelaten. Met een klap knalt de deur tegen de muur, waardoor Birgit de hele hal kan overzien en ze voor de trap een robuuste vrouw met grote ogen naar haar ziet kijken.
‘Dit is Birgit. Ze is de….,’ zegt hij.
‘Ik weet wie je bent.’ Nathalies woorden klinken kil.
‘Ik zoek Nova.’
‘Ik zei net al tegen haar…,’ verklaart Jon naar zijn vrouw.
‘Die is hier niet,’ zegt Nathalie en ze knijpt lichtjes met haar ogen.
De spanning is om te snijden. Birgit kijkt van Nathalie naar Jon en terug. Wat is er aan de hand, vraagt Birgit zich af. Waarom geeft Jon niet gewoon antwoord op haar vragen? En waarom mag ze niet binnenkomen?
‘Stop met zoeken. Laat de politie zijn werk doen,’ zegt Jon, maar Birgit luistert niet.
‘Nova?’ roept ze in de richting van de woonkamer.
‘Ssstt,’ sust Nathalie boos, ‘de kinderen slapen.’
‘Nova?’ schreeuwt Birgit harder en ze zet een paar passen de hal in. Jon grijpt haar bij haar bovenarmen. Hard knijpt hij haar, terwijl hij haar tegenhoudt. Ze probeert zichzelf uit zijn greep te wurmen als hij haar naar buiten duwt.
‘Ik meen het, Birgit. Ga naar huis,’ sist hij tussen zijn opeengeklemde kaken door. ‘Anders wordt het allemaal nog veel erger.’
Zodra ze zijn kracht voelt afnemen, springt Birgit onder zijn arm door de hal in. Langs Nathalie die met haar armen naar haar graait, stuift Birgit naar de woonkamer.
‘Nova?’ Ze kijkt ze de kamer rond, naar de bank waar ze vier weken eerder de liefde met Jon bedreef, nadat hij haar door de garage naar binnen had geleid en de jaloezieën had gesloten. Ze rent naar de keuken waar ze in Nathalies badjas een uitgebreide maaltijd voor hem had gekookt, nadat ze de hele dag op bed hadden doorgebracht. Langs Nathalie en Jon glipt ze naar de trap en met twee treden tegelijk rent ze omhoog.
‘Hier blijven,’ schreeuwt Nathalie.
Zonder te reageren vervolgt Birgit haar zoektocht.
‘Nova?’ blijft ze roepen. Ze drukt het licht aan op de overloop en trekt de deur open van de slaapkamer waar ze vier weken geleden met Jon vrijde als ze niet in zijn armen lag te slapen. De kamer is leeg. Deur na deur gooit ze open. Mason schiet omhoog in zijn bed.
‘Mama?’ roept hij angstig.
In een andere kamer trekt Kick zichzelf huilend in zijn trappelzak op aan de spijlen van zijn ledikantje.
‘Waar ben je, Nova?’
‘Ze is hier niet,’ zegt Jon woedend. ‘Je maakt de kinderen overstuur.’
‘Nova, ik ben het. Je moeder.’
‘Dit is echt belachelijk, Birgit.’
Birgit holt de trap op naar de zolder waar zich de werkkamer van Jon bevindt. Alle knieschotten trekt ze los. Ze kijkt in ieder hoekje en gaatje, maar ook hier vindt ze geen spoor van Nova. Moedeloos laat ze zichzelf door haar knieën zakken en ze slaat haar arm voor haar gezicht.

En? Wat vond je van dit hoofdstuk? Laat je het mij weten in de Facebookgroep?