Birgit voelt hoe Boris haar iets dichter tegen zijn aantrekt. Het verlegt haar aandacht van de plek op de vloer naar Boris en hun omhelzing. Ze voelt hoe hij zijn wang tegen haar kruin legt. Bijna geruisloos snuift hij, net hoorbaar voor Birgit. Ruikt hij nou aan haar haren, vraagt ze zich af. Ze twijfelt, maar de onzekerheid over de betekenis zorgt ongewild voor een wrang gevoel van misplaatstheid. Deze plek, midden in de woonkamer van Nova, precies op de plek waar ze gisteravond werd overvallen, is het episch centrum van de situatie. Birgits emoties staan op zijn kop. Ze heeft geen idee of ze in deze storm de omstandigheid goed kan inschatten of dat ze gewoon overgevoelig is geworden, maar ze voelt een afkeer omhoog komen.
‘Sorry,’ zegt ze en ze zet een stap opzij om afstand te creëren. Zijn arm glijdt van haar af. Ze draait zich van hem af om haar ongemakkelijkheid te verbergen. ‘Ik ga even een rondje doen door het huis.’
‘Zie je iets dat anders is dan anders?’ vraagt Boris.
‘Nee,’ zegt ze enigszins teleurgesteld. Behalve de kaalgeboende plek op de vloer ziet de woonkamer er hetzelfde uit als de laatste keer dat ze hier binnen was. Vannacht had Birgit vanaf de oprit de politieagenten in en uit het huis zien lopen. Er zal een horde mensen binnen zijn geweest. Ze zullen het hele huis hebben doorzocht, zoekend naar bewijsmateriaal, maar toch ziet het er netjes uit voor een plek die nog maar net is vrijgegeven. Het ziet eruit zoals ze het de afgelopen jaren van Nova gewend is. Hoe vaak Birgit voor Nova begon te streamen niet tegen haar had gemopperd dat ze haar kamer moest opruimen, omdat het was ontploft. Vanaf het moment dat haar kijkersaantal groeide, werd ze steeds ordelijker. Met het toenemen van haar cijfers werd ze zich bewuster van het beeld dat de mensen van haar vormden. De volgers zien alles wat door het oog van de camera wordt gevangen. Niet alleen haar uiterlijk, kleding en de producten die ze gebuikt, ook haar omgeving draagt bij aan de beeldvorming. Haar huis is één grote display van de toekomstige mode. Als een plaatje uit een interieurtijdschrift. Door haar samenwerking met grote merken loopt ze op de trends vooruit. Merken weten dat er een run komt op alles wat Nova aanprijst in haar stream. Daar betalen ze haar voor. Zelf hoeft Nova niets aan te schaffen. Wat ze nodig heeft wordt haar aangereikt met een flinke som geld toe. Volgens Nova hebben de volgers van tegenwoordig door de overdaad aan vloggers en streamers inmiddels een zesde zintuig voor commercie. Reclame moet zo natuurlijk mogelijk lijken, alsof Nova de meubels, spullen en producten zelf ontdekt en uitkiest, zonder financieel belang. Haar taak is om het zichtbaar en toch onopvallend te verwerken in haar stream. Nova heeft er een kunst van gemaakt om dat wat gezien moet worden, authentiek uit te stallen en terughoudend te zijn in hetgeen ze niet wil uitdragen. Misschien is dat wel Nova’s grootste talent, denkt Birgit en ze kijkt om zich heen. In de vrij minimalistisch woonkamer staat de grote ovale sofa vrij in de ruimte. Op de salontafel staan enkele keramieken ornamenten, een paar nonchalante uitgespreide tijdschriften en twee kaarsen in een standaard. Birgit heeft alles in de stream voorbij zien komen. Ze laat haar ogen glijden langs de spullen op het dressoir, de inhoud van de boekenkast, de grote eettafel met tien stoelen, de televisie aan de wand, de geluidsboxen in alle hoeken van de ruimte. De schuifpui met buiten de overkapping, de ligstoelen bij het met zeil afgedekte zwembad.
‘Er is niets opvallends. Alles staat erbij zoals anders,’ zegt ze tegen Boris die rondloopt door de kamer. Af en toe staat hij stil om iets op te pakken en met aandacht te bekijken.
‘Ze heeft een goede smaak,’ knikt hij waarderend. ‘I’m impressed. Zo jong en dan in zo’n huis wonen.’
‘Ongelooflijk hè. Ze heeft het zelf ontworpen,’ zegt Birgit. De trotsheid breekt door haar zorgen heen. ‘Met een architect uiteraard, maar toch. Dit huis is precies zoals zij het heeft bedacht. Kom, ik laat je de rest zien.’

Birgit leidt hem via de opening in de muur van de woonkamer naar de grote industriële keuken met kookeiland. Terwijl ze hem wijst op verschillende bijzonderheden die ze Nova al zo vaak heeft horen noemen als ze mensen een tour gaf door haar huis, blijft ze gespitst op veranderingen die haar iets zouden kunnen zeggen over Nova’s verdwijning, maar wat ze zich herinnert, is alles zoals het was toen ze hier de laatste keer op bezoek was.

Door de deur van de keuken stapt Birgit de gang in van waaruit ze de voordeur kan zien. Het paneel dat de garderobe uit het zicht onttrekt, schuift ze open. Met de ijzige kou buiten is onderkoeling een mogelijk risico als ze haar zonder jas hebben meegenomen, denkt Birgit. Nova heeft er zoveel. Ze zoekt tussen de jassen, maar heeft geen idee of er één ontbreekt. Ook uit de schoenen en laarzen die in de vakken eronder staan uitgestald, wordt ze niets wijzer. Het zijn er te veel. Ze schuift het paneel weer dicht en loopt naar de deur van Nova’s slaapkamer. Het bed staat er opgemaakt bij, ziet Birgit. De gordijnen zijn open. Niets vreemds valt haar op. Ze stapt door de opening naar de grote inloopkast met ordelijke rijen kleding aan hangers. Is het hier anders dan anders? Ze weet het niet.

Met Boris achter zich aan verplaatst Birgit zich naar de ruime badkamer, de logeerkamer en vervolgens de trap naar beneden. Door de bewegingssensors springt de sfeerverlichting aan in het chique afgewerkte souterrain.
‘Wow,’ zegt Boris verwonderd als hij de dansvloer ziet met het podium waarop een tafel met mengpaneel staat. Aan het plafond hangen discolampen aan een grid.
‘En dan heb je dit nog niet gezien.’ Birgit wenkt hem en hij loopt achter haar aan via een gang naar een ruimte waar twee rijen comfortabele rode stoelen staan voor een bioscoopscherm dat de hele achterwand bedekt.
‘Ik blijf mij verbazen,’ reageert hij met open mond van verbazing en hij laat zich zakken in het rode pluche, terwijl Birgits telefoon in haar tas begint te zoemen. Ze haalt haar telefoon eruit.
‘Hé,’ zegt ze als ze haar telefoon tegen haar oor drukt en Jon aan de andere kant van de lijn hoort.
‘Waarom reageer je niet op mijn appjes?’ vraagt hij gehaast.
‘Sorry. Ik was op het politiebureau in gesprek met de recherche en ben daarna meteen doorgereden naar Nova’s huis. Nova’s vader is hier ook.’
‘Heb je al iets van Nova gehoord?’ Hij klinkt ongerust.
‘Nee,’ zegt ze gelaten. De vraag raakt haar als een mokerslag. Door de rondleiding en Boris’ groeiende verbazing om Nova’s woonsituatie had haar enthousiasme heel even haar zorgen om Nova verhuld. Maar de getemperde paniek in Jons stem ontgaat haar niet en laat haar eigen wanhoop weer hoog oplaaien.

En? Wat vond je van dit hoofdstuk? Laat je het mij weten in de Facebookgroep?