Voorovergebogen over het tafelblad schudt rechercheur Alvarez aan Birgits schouders en breekt door de verstilde bubbel.
‘Mevrouw van Ginkel?’
In ademnood kijkt Birgit in paniek om haar heen. Lucht, ze heeft lucht nodig.
‘Blaas hierin.’ Rechercheur Alvarez reikt haar een plastic zakje dat de agent die achter in de bus zat in allerijl in de keukenlade heeft gevonden. Birgit pakt het over en zet haar mond tegen de opening. Het plastic bolt op en krimpt op het ritme van haar ademhaling. Langzaam worden haar gedachtes helderder.
‘Is Nova dood?’ spreekt ze met een beetje lucht nauwelijks verstaanbaar in het zakje. Rechercheur Alvarez trekt haar schouders omhoog.
‘Op het plaats delict is een lichaam aangetroffen, maar het lichaam is niet van uw dochter. Het is van een man die bekend is bij justitie. Hij was al overleden aan zijn verwondingen toen we ter plaatse kwamen.’
Het geeft Birgit een gevoel van opluchting om te horen dat het niet Nova is die dodelijk is geraakt, maar het antwoord van rechercheur Alvarez geeft nog geen duidelijkheid over Nova.
‘En Nova?’ vraagt Birgit bezorgd.
‘Van Nova ontbreekt ieder spoor. We doen stemanalyses om erachter te komen of de man die in de livestream te horen is, van deze man is. Was hij alleen toen hij Nova overviel? Of waren er meerdere betrokkenen? We hebben nog geen idee.’
‘Maar waar is ze dan nu? Hebben jullie overal gezocht?’
Rechercheur Alvarez perst haar lippen op elkaar en schudt haar hoofd.
‘We hebben het hele huis doorzocht en kammen de omgeving uit.’ Met een doordringende blik kijkt ze Birgit aan. ‘Was Nova in het bezit van een vuurwapen?’
Nova met een vuurwapen, denkt Birgit geschokt. Wil rechercheur Alvarez werkelijk insinueren dat Nova de man zelf heeft beschoten? Ze kan zich Nova niet eens voorstellen met een pistool. Nova is wars van iedere vorm van geweld. Ze zet de tv al uit als er wordt gevochten. Ze heeft nog nooit een pistool aangeraakt. Laat staan dat ze wist hoe ze ermee moest schieten. Wild schudt Birgit met haar hoofd.
‘En hoe was haar verhouding tot drugs?’
Wat denkt deze vrouw wel niet? Birgit voelt hoe ze langzaam haar geduld verliest. Rechercheur Alvarez heeft geen idee wie Nova is. Anders zou ze deze vragen niet stellen.
‘Geen drugs,’ zegt Birgit en ze verbergt haar groeiende ergernis. ‘Nova dronk amper alcohol. Kijkt u het zelf maar na. Alles wat ze de afgelopen jaren heeft gegeten, gedronken en gedaan is opgenomen en terug te zien op het platform.’
‘Daar wordt al naar gekeken. Had Nova geldzorgen? Of andere problemen?’
Nu gaat ze echt te ver, denkt Birgit boos. Diep van binnen borrelt een woede omhoog die ze niet eerder heeft gevoeld. Ze balt haar vuisten en haar ademhaling versnelt opnieuw. De lucht kan niet meer in het zakje door de stevige greep van haar vuist die de opening dichtdrukt. Ze haalt het plastic van haar lippen en hapt naar lucht. Nova is slachtoffer van een gewapende overval in haar eigen woning. Waarom richt rechercheur Alvarez zich niet op het zoeken naar de daders die haar hebben meegenomen? De politie moet Nova zo snel mogelijk vinden. Wie weet hoe ze eraan toe is. Misschien is ze in levensgevaar.
‘Waar is Nova?’ vraagt Birgit hijgend, terwijl ze haar ademhaling onder controle probeert te krijgen.
‘We hebben op dit moment geen idee of ze is gevlucht of is meegenomen. Haar eigen auto staat nog in de garage. Daar is ze in ieder geval niet in vertrokken. Er wordt sporenonderzoek gedaan. Camerabeelden uit de omgeving worden opgevraagd en onderzocht. U ziet hoeveel mankracht hier rondloopt. We doen ons uiterste best om Nova te vinden. Heeft u enig idee waar Nova naartoe kan zijn gegaan in het geval dat ze gevlucht is?’
Meewarig schudt Birgit haar hoofd en ze zet het plastic zakje weer tegen haar mond om haar lucht op te vangen. Als Nova al is gevlucht dan is ze naar de buren gegaan. Daar zou ze gelijk de politie hebben gebeld, dat weet Birgit zeker. En Nova zou haar hebben gebeld. Haar eigen moeder. Ze wist dat Birgit direct in de auto zou zijn gesprongen en haar zou hebben geholpen. Nova heeft geen enkele reden om zich niet direct te melden als ze uit haar huis was gevlucht. Zij is hier immers het slachtoffer. Niet die man die dood op de grond is aangetroffen. Ze kijkt over het opgeblazen plastic zakje heen naar rechercheur Alvarez die met een afwachtende blik terugkijkt. Birgit besluit haar mond te houden. Dit gesprek voelt steeds onprettiger aan. Ze wil hier zo snel mogelijk weg.
‘Mag ik gaan?’ vraagt ze timide.
Rechercheur Alvarez steekt haar hand in haar zak en pakt er iets uit.
‘Als u wilt, mag u gaan. Mocht Nova contact met u opneemt, willen we dat weten. Belt u mij als u vragen heeft of als u zich iets bedenkt wat van belang kan zijn?’ Ze overhandigt Birgit een visitekaartje met haar nummer. Birgit stopt het in haar telefoonhoesje. ‘We houden u op de hoogte, mevrouw van Ginkel.’
Zodra de deur van de politiebus achter haar wordt gesloten, omringt de vrieskoude buitenlucht haar. Het plastic zakje stopt ze in haar jaszak. Diep ademt ze in om de lucht op te kunnen nemen en ze voelt hoe ze iets kalmeert. Al is ze geen steek verder dan voor ze hierheen kwam. Ze heeft nog steeds geen idee waar Nova is en of alles goed met haar gaat. Ze kijkt naar de voorzijde van de villa. De strakke witte muren die geel lijken in het schijnsel van de buitenverlichting, de raamkozijnen, het dikke glas en de geopende voordeur. Wat is er gebeurd? Ze loopt over het pad in de richting van de voordeur, maar wordt vrijwel gelijk tegengehouden door een agent.
‘Mevrouw, u mag hier niet komen.’
‘Ik ben Nova’s moeder,’ verklaart ze.
‘Het spijt mij. U mag het huis niet betreden. Ik moet u verzoeken het erf te verlaten.’ Hij wijst met zijn hand naar de menigte achter het lint. Ze kijkt zijn hand na en ziet dat de mensenmassa is afgenomen. Logisch ook, denkt Birgit. Het is diep in de nacht. Pas nu ze beseft hoe laat het is, voelt ze haar vermoeidheid. Ze kan hier op dit moment niets doen, zolang ze nog met het sporenonderzoek bezig zijn. Ze zal alleen maar in de weg lopen. Ze zal moeten wachten op de bevindingen van de politie. Ze verlangt naar haar bed. Wat zou ze graag een paar uur willen slapen in de hoop dat Nova voor het ochtendgloren zal zijn gevonden.
Als in DE JACHT OP NOVA de negenenveertigjarige Birgit op social media haar beroemde dochter Nova live overmeesterd ziet worden door een insluiper, bedenkt ze zich geen moment. Ze schakelt de politie in en springt in de auto op weg naar de villa van Nova. Maar aangekomen op het plaats delict hoort Birgit dat de insluiper dood is aangetroffen, maar van Nova ieder spoor ontbreekt. Gefrustreerd door de nauwelijks vorderende ontwikkelingen van de recherche in de dagen erna en zwaar ongerust om het welzijn van Nova start Birgit haar eigen onderzoek. Maar hoe dieper ze graaft, hoe meer vragen er opdoemen en hoe meer ze merkt dat ze wordt tegengewerkt in haar zoektocht. Wie heeft er belang bij de verdwijning van Nova? Wat is er precies gebeurd? En lukt het Birgit om haar dochter terug te vinden voor het te laat is?
Sietske Scholten haar boeken eerst blogt? Lezers kunnen als het ware over haar schouder meelezen, terwijl ze het boek schrijft. Iedere werkdag ontvangen de lezers een nieuwe hoofdstuk en zitten vervolgens 24 uur in spanning te wachten op hoe het verder zal gaan. In een besloten Facebookgroep hebben de lezers contact met elkaar en wordt er druk overlegd over de personages, de ontwikkelingen in het verhaal en ze sparren over hoe het zal gaan aflopen. Sietske hoeft dus niet maandenlang solistisch te werken aan haar boek. Tijdens het schrijven kan ze haar verhaal al uittesten op publiek en snel bijsturen als het nodig is. Druk op de knop en lees meer over hoe dit blogroman-concept is ontstaat: