De zon was al lang onder toen Jon zijn auto de oprit van Nova opreed. Onder de sterrenhemel zette hij zijn auto in zijn vrij. Aan de vele auto’s op de oprit en de dreunende klanken van de muziek die zelfs in Jons auto te horen waren, wist Birgit dat het feest in de tuin nog in volle gang was. Met het einde van de rit in zicht was de spanning in de auto opgeklommen en hun woordenstroom was een paar straten terug al tot stilstand gekomen. Was het de bedoeling dat ze nu uit zou stappen, vroeg ze zich af. Drie kussen op de wang en een vage belofte dat ze elkaar nog eens zouden zien? De uren waren te intens geweest om het afstandelijk af te sluiten. En ze kon zich niet voorstellen dat het voor hem anders was geweest. Zo’n sterke aantrekkingskracht komt van twee kanten, overtuigde ze zichzelf. De uren in zijn aanwezigheid waren voorbijgevlogen. Al tijdens de rit naar het restaurant had haar verlegenheid plaatsgemaakt voor ontspanning. Hij checkte geregeld of ze zich prettig voelde en hij luisterde naar wat ze te vertellen had. Hij zag haar en dat gaf haar de ruimte om haarzelf te kunnen zijn. Niet eerder had ze dat gevoel gehad bij een man. Ze praatte honderduit en heel natuurlijk vloeiden hun gespreksonderwerpen in elkaar over alsof ze elkaar al jaren kenden. Ze verbaasde zich over hun raakvlakken en hun gemeenschappelijke interesses. Tijdens het eten viel het haar op hoe vaak ze hardop om Jon lachte. Ze genoot met volle teugen en ze voelde dat de verliefdheid zich dieper en dieper in haar nestelde.

Op de bestuurdersstoel draaide Jon zich naar haar toe en boog iets naar voren. Ze glimlachte afwachtend en verschoof haar benen, zodat ze zich meer naar hem toe richtte. Het enige licht was het schijnsel van de buitenverlichting van Nova’s villa, maar desondanks keek ze hem diep in de ogen aan. De spanning golfde door haar onderbuik. Met volle kracht pompte haar hart het bloed door haar aderen. Iedere cel van haar lichaam schreeuwde om hem. Ze verlangde ernaar om zijn lippen op de hare te voelen, zijn tong te proeven, zijn handen over haar huid te voelen glijden. De gedachten alleen maakte haar licht in haar hoofd alsof ze langzaam met helium werd gevuld en opsteeg.
‘Waar zijn we mee bezig?’ fluisterde hij, terwijl hij haar blik vasthield. Dit was het moment, wist ze. Ze haalde diep adem en tuitte bijna onmerkbaar haar lippen.
‘Ik ben getrouwd, Birgit,’ gooide hij eruit.
Het voelde als een stoot in haar gezicht. De lichtheid die ze zojuist nog voelde, klapte uiteen als een ballon die met een speld werd doorgeprikt. De vrijgekomen ruimte werd direct gevuld door ongekende teleurstelling.

‘Ik heb een vrouw en twee kinderen. Het spijt me. Ik had het je gelijk moeten vertellen.’
Hoe was het mogelijk? Ze hadden de hele avond over van alles en nog wat gesproken, maar dat hij getrouwd was en twee kinderen had, had hij verzwegen.
‘Vanaf het moment dat ik je zag in de keuken, vloog mijn hart op hol. Ik wilde met je praten. Ik wilde tijd met je doorbrengen. Ik weet ook niet wat mij overkwam. Het spijt me. En ook weer niet. Ik vond het een hele fijne avond,’ ratelde hij.
Achter haar ogen drukten haar tranen. Wat had ze zichzelf allemaal in haar hoofd gehaald? Hoe had ze haar gevoelens zo de vrije loop kunnen laten? Waarom had ze zichzelf niet beheerst? Nu vlogen de vlinders in haar buik alle kanten op en had ze het gevoel dat ze iets was verloren. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Het was het beste om deze marteling zo snel mogelijk tot een einde te brengen.
‘Ik moet gaan,’ zei ze vlug. Ze trok aan de hendel om het portier te openen en stapte uit. ‘Tot ziens.’ Ze wierp het portier dicht en zonder om te kijken, liep ze naar de voordeur van Nova’s huis. Het laatste wat ze nu wilde, was de feestgangers onder ogen komen. Maar haar handtas met haar sleutelbos lag nog in de keuken. Met een beetje geluk kon ze haar tas ongezien pakken en in haar auto stappen.
In haar rug voelde ze Jons ogen prikken. Ze wilde zo snel mogelijk uit zijn zichtveld verdwijnen. Vlug bukte ze en ze duwde tegen de rand van de vierde terracottapot om de sleutel van Nova’s voordeur eronder vandaan te pakken. Met een trillende hand schoof ze de sleutel in het slot. Ze draaide hem open, stapte de gang in, sloot zo zacht mogelijk de deur en legde haar voorhoofd tegen het hout. Waarom moest dit haar overkomen? Had ze eindelijk een leuke man gevonden, was hij getrouwd.
‘Mam?’ hoorde ze Nova zeggen. ‘Gaat het?’
Birgit trok haar mondhoeken omhoog en draaide zich om. Aan de andere kant van de gang stond Nova met haar roze telefoon in haar hand samen met Nina Milena en Aurora Davids naar Birgit te kijken. Ze zag dat Nova haar telefoon draaide om de camera op haar te richten.
‘Prima. Ik ben alleen moe,’ zei Birgit luchtig.
‘Waar was je?’
‘Ik ben een stuk gaan wandelen.’
Nova draaide haar telefoon weer terug naar zichzelf en praatte tegen de camera.
‘Jullie weten dat mijn moeder niet van feestjes houdt. Maar wij wel, hè?’ Ze ving Aurora en Nina in haar beeld en de meiden gaven eenstemmig antwoord. Met hun aandacht gericht op de telefoon kon Birgit langs ze naar de keuken lopen en haar handtas uit het keukenkastje pakken waar ze hem uren geleden in had opgeborgen. Terug in de gang kuste ze Nova op haar wang die met de telefoon in haar hand Nina en Aurora uitzwaaide die in een cabrio stapten.
‘Ik ga naar huis, lieverd,’ zei Birgit. ‘Fijn feestje nog. Ik bel je morgen.’

Ik had sterker moeten zijn, denkt Birgit, terwijl ze voor het raam van haar erker Jons auto weg ziet rijden over de smeltende aangevroren sneeuwlaag op de weg. Ze had er überhaupt nooit aan moeten beginnen. Juist op deze momenten, waarop zij hem het aller hardst nodig heeft, kan hij er niet voor haar zijn, omdat niemand het immers mag weten. Volgens Jon is de kans groot dat het nieuws dan binnen de kortste keren bij Nathalie terecht komt. Dat is wel het laatste wat Birgit wil. Zijn gezin staat op nummer één. Birgit begrijpt dat als geen ander. Ze wil niet de reden zijn dat hij en Nathalie uit elkaar gaan en zijn kinderen moeten opgroeien in een gebroken gezin. Dat wil ze Mason en Kick besparen. Ze heeft zelf gezien hoe verwoestend het voor Nova is geweest om haar vader te moeten missen. Haar vader, beseft Birgit met een schok. Ze moet Boris bellen voor het nieuws dat Nova is verdwenen hem bereikt.

En? Wat vond je van dit hoofdstuk? Laat je het mij weten in de Facebookgroep?